İnsan nasıl oluyor da, ağı, nabız atışları ve saklı enerjisi ona dolaysız olarak verilen ve bu sayıların oluşturduğu deneyimi sürekli aşan bir hayat olabiliyor? Nasıl oluyor da, yasaları ve talepleri yabancı bir sistem gibi kendine dayatılan şu emek olabiliyor? Nasıl oluyor da, binlerce yıldır o olmadan şekillenmiş olan bir dilin öznesi olabiliyor? Bu dil ki, örgütlemesi ondan kaçıyor, anlamı onun söylem aracılığıyla ancak anlık olarak bölrbildiği neredeyse alt edilemez bir uyku uyuyor ve bu dil ki, insan ta en başından beri konuşmasını ve düşüncesini onun içine yerleştirmeye mahkum; sanki bu konuşma ve düşünceler, o sayısız imkanların oluşturduğu ağın yalnızca bir dilimini, o da kısa bir süreliğine canlandırmaktan başka bir şey yapmazlarmış gibi...

Kelimeler ve Şeyler: İnsan Bilimlerinin Bir Arkeolojisi; Foucault